Van de meeste appelsoorten, als je daar de zaadjes van plant, komen daar allerlei verschillende soorten appelbomen uit die vaak helemaal niet op de appel lijken waarvan de zaadjes zijn geplant.
Dit kan leuk en/of frustrerend zijn, want het is mogelijk om daarmee nieuwe soorten te krijgen, maar heel veel soorten, sommigen zeggen 49 van de 50 of zelfs 99 van de 100 planten die op deze manier geplant worden zijn niet erg bijzonder. Maar 1 op de 50 a 100 kan dus weleens verrassende resultaten geven.
Enkele voorbeelden van nieuwe soorten die uit zaadjes zijn ontstaan zijn de Bramley’s seedling, Ballyvaughan seedling, Moss’s seedling [2], Red Miller’s Seedling, Reid’s seedling, Rawley’s seedling, Pott’s seedling, Tidicombe seedling, Ecklinville’s seedling en vele anderen.
Maar er zijn ook ’n paar unieke appelsoorten waarvan de zaadjes identieke of vrijwel identieke bomen voortbrengen. Dat is op zich al uniek voor appelsoorten, maar het biedt ook unieke mogelijkheden voor het kruisen met andere soorten die wellicht dan ook zaadjes zouden kunnen maken die identieke bomen voort zullen brengen, maar toch weer ’n geheel nieuwe en unieke soort zal zijn doormiddel van de kruising en dat kan heel interessant zijn voor appelkwekers en nieuwe soorten op ’n makkelijkere manier kunnen krijgen.
Enkele van die unieke appelsoorten zijn: De Antonovka appel, de Beautiful arcade appel, de Borowinka appel, de Annurka [2] appel en de Frostbite appel.
Nog ’n ander leuk weetje is dat zelfbestuivende soorten (van alle soorten fruit) het meest genegen zijn om identieke of nagenoeg identieke soorten uit de zaadjes laten groeien. En over het algemeen geldt ook het omgekeerde: Niet zelfbestuivende soorten die je uit zaadjes laat groeien zullen over het algemeen de meeste nieuwe varieteiten uit hun zaadjes laten groeien.
